برنچ های گیت
برنچ (به فارسی میشه شاخه، اما شما همون برنج بگید سنگین ترید!) در گیت یک قابلیت خیلی مهم هسته که به توسعه دهنده ها اجازه میده تا به راحتی روی قابلیت ها، باگ ها و قسمت های مختلف اپلیکیشن کار کنن، اونم جدا از هم، و بعدش اونها رو در یک برنچ اصلی (که معمولا اسمش main هست) با هم ترکیب کنن.
سیستم برنچ گذاری هم در توسعه اپلیکیشن های بزرگ و هم اپلیکیشن های سبک و کوچیک استفاده میشه و باعث میشه تا امکان پیش نمایش تغییرات در برنامه و همکاری چند توسعه دهنده با هم به وسیله pull request ها جا بیافته. برنچ اصلی برنامه که معمولا نسخه های نهایی و اصلی ازش در میان اسمش main هست و برنچ های دیگه از همین برنچ اول بار ایجاد میشن.
برای ایجاد یک برنچ از یک برنچ از قبل موجود دیگه کامند زیر رو استفاده میکنیم:
git checkout -b hello-python-branchکامند بالا یک برنچ جدید از یک برنچ جدید به نام hello-python-branch از قبل وجود ایجاد میکنه و برنچی که توش هستیم رو روی برنچ تازه ایجاد شده تنظیم میکنه. برای برگشتن به برنچ اصلی main، کافیه کامند زیر رو ران کنیم:
git checkout mainنکته مهم:
به کامند های زیر توجه کنید:
git checkout main
git checkout -b newbranchران کردن کامند git checkout main باعث میشه که main به عنوان برنچ فعال توی گیتمون تنظیم بشه، در حالی که git checkout -b newbranch باعث ایجاد شدن یک برنچ جدید از برنچ فعال هست و برنچی ایجاد شده رو به عنوان برنچ فعال جدید تنظیم میکنه.
برای اطلاعات بیشتر و در صورت علاقه به خوندن میتونید داکیومنت های خود گیت رو بررسی کنید:
حالا که مباحث پایه گیت رو یاد گرفتیم، وقتشه بریم ببینیم چطور میتونیم با استفاده از virtualenv محیط های ایزوله و جدا برای توسعه پروژه هامون ایجاد کنیم.