Indexing

در یک رشته، هر کاراکتر در مکان مشخصی از حافظه نگهداری میشود. محل قرارگیری این کاراکترها به ترتیب از شروع تا پایان رشته شماره گذاری می شود؛ به اعدادی که به این محل ها اشاره می کنند index گفته میشود. index یک نمایش عددی موقعیت هر کاراکتر در رشته است. اولین کاراکتر یک رشته در index صفر(0) قرار دارد و کاراکتر بعدی در index یک(1) و به همین صورت تا nامین کاراکتر که عدد n-1 نمایانگر index این کاراکتر است.

در تمام زبان ها index از 0 شروع میشود.

به استفاده از index برای دسترسی به کاراکترهای یک رشته یا المان های یک دیتافریم Indexing گفته می شود.

رشته ی زیر را در نظر بگیرید:

destination = 'Tehran'

در این رشته کاراکتر 'T' در index صفرم قرار دارد، کاراکتر 'e' در index اول قرار دارد و باقی کاراکترها هم به همین ترتیب index شده اند. برای دسترسی به هر کاراکتر با استفاده از index آنها از ساختار زیر استفاده میکنیم:

destination[0]

خروجی این کد به صورت زیر خواهد بود:

'T'

destination[1]

خروجی این کد به صورت زیر خواهد بود:

'e'

destination[2]

خروجی این کد به صورت زیر خواهد بود:

'h'

destination[3]

خروجی این کد به صورت زیر خواهد بود:

'r'

destination[4]

خروجی این کد به صورت زیر خواهد بود:

'a'

destination[5]

خروجی این کد به صورت زیر خواهد بود:

'n'

دو نکته!

اگر در براکت ها [ ] از اعداد منفی استفاده کنیم عمل Indexing از انتهای یک رشته شروع می شود.

کاراکتر فاصله (space) یک کاراکتر هست و Index می شود.

destination[-1]

خروجی این کد به صورت زیر خواهد بود:

'n'

destination[-2]

خروجی این کد به صورت زیر خواهد بود:

'a'

destination[-3]

خروجی این کد به صورت زیر خواهد بود:

'r'

destination[-4]

خروجی این کد به صورت زیر خواهد بود:

'h'

destination[-5]

خروجی این کد به صورت زیر خواهد بود:

'e'

destination[-6]

خروجی این کد به صورت زیر خواهد بود:

'T'